Eén juli is in de Dedelstraat in Presikhaaf een buurttuin geopend. Initiator van het fris opgeknapte stukje gemeenschappelijke grond is buurtbewoonster Mellanie Ponsteen. “De reacties zijn zo positief. Er is meteen meer contact tussen buren.”
Zeven jaar woont Mellanie Ponsteen in de Dedelstraat in Presikhaaf. De van oorsprong Klarendalse is erg te spreken over de buurt. “De buren zijn leuk, de woning is groot en dan is er natuurlijk de locatie, die is echt top!” vertelt ze. Maar toen ze bijna drie jaar geleden een kindje kreeg, bracht dat toch de nodige twijfels. “Mijn zoon is eigenlijk de reden dat ik met de tuin begonnen ben. Het balkon is zo klein. Hij heeft ruimte nodig. Ik begon te twijfelen: verhuizen of niet? Maar nu de gemeenschappelijke tuin er is, ga ik hier echt nooit meer weg! Zelfs niet voor een huis in Klarendal!”
Beheer
Voordat het zover was, moest er wel het een en ander gebeuren. Het stuk grond waar nu de buurttuin is, was bezaaid met struiken en in bezit van Portaal. Stap één was daarom toestemming vragen aan de woningbouwvereniging of de buurt met de verwilderde lap aarde aan de slag mocht. Dat was zo gepiept. Er werd een contract gemaakt en Mellanie kreeg het beheer over het stuk grond. Zolang zij aan de Dedelstraat woont, heeft ze de verantwoordelijkheid over de tuin, is de afspraak.
Onmisbaar
Behalve deze toezegging en de levering van een regenton, hield Portaal zich verder afzijdig van het plan. “Het weghalen van de struiken, het verversen van de aarde en het leggen van de tegels, dat moest ik allemaal zelf doen,” aldus Mellanie. “Maar ik heb veel steun gehad van de Ideeënmakelaars, met name van Karin. Ze heeft me bijvoorbeeld verteld waar ik geld vandaan kon halen om het plan uit te voeren. Ik heb er lang over gedaan om een hoveniersbedrijf te vinden dat tegels wil leggen. Als het aan mij lag, werd alles betegeld, want ik heb totaal geen groene vingers, maar er is niemand meer te vinden die dat wil doen. Nu is het fifty-fifty geworden.” Naast de tegels, in de verse aarde, zijn verschillende boompjes en plantjes geplant. Straks als er de nodige tijd en regenbuien overheen zijn gegaan, zal het groen de buurtbewoners voorzien van schaduw.
Ook Bart Lichtenberg van de gemeente Arnhem is volgens Mellanie onmisbaar geweest bij het realiseren van het plan. “Zonder hem was de tuin er niet geweest. Hij was echt een aanspreekpunt. Als ik er niet meer uitkwam, dan kon ik bij Bart terecht.” De gemeenschappelijke tuin is deels bekostigd door een bijdrage van het bewonersoverleg. Daarnaast kreeg Mellanie een subsidie van het kersverse Omgevingsfonds van Windpark Koningspleij.
Blije buurt
Van de tuin wordt al goed gebruik gemaakt. Mellanie is er trots op. “De picknicktafel is een paar weken geleden gebracht. Toen ik daar laatst zat te kletsen met een buurvrouw, schoof er meteen een mevrouw aan die in de flat hierachter woont,” wijst ze. “Ze durfde ons aan te spreken omdat het er zo gezellig uit zag. Het werd een soort praatuurtje. Ze vertelde over haar man die was overleden. Ik zat daar met tranen in mijn ogen.”
Ook de kinderen en tieners van de buurt zijn van harte welkom, zegt Mellanie. “Je zou zeggen, het wordt gesloopt, zo’n mooie nieuwe picknicktafel. Maar het staat er allemaal nog. Iedereen houdt de tuin in de gaten en ze mogen er allemaal gebruik van maken, dat helpt ook.”
Doorzetten
De prille buurttuin is een instant succes en inspireert ook anderen in de wijk. Er zijn al diverse buurtbewoners komen kijken naar de nieuwe aanwinst in de Dedelstraat. Een van hen heeft inmiddels een eigen aanvraag voor een gemeenschapstuin de deur uit gedaan. Mellanie juicht het alleen maar toe. Heeft ze nog tips om de kans van slagen te vergroten? “Jazeker! Wil je iets? Dan moet je doorzetten! Heb geduld en geef niet op op. Het heeft een klein jaartje geduurd voordat de tuin er was, maar hier hebben we jaren plezier van.”
